Reisverslag Panama/Costa Rica 2012-2013

Dag 23, de Azania Lodge en Caribische zee in Puerto Viejo.

De Azania Lodge ligt zo'n 3 kilometer van het 'stadje' Puerto Viejo. Net te ver om te lopen, dus huren we na het ontbijt een paar fietsen om naar het plaatsje te gaan. Wat een fietsen zeg. Ze zitten van geen meter en na 200 meter loopt mijn ketting er al af.
Puerto Viejo is niet zo heel groot en heb je in een uurtje wel bekeken. Langs het strand is het wel gezellig, maar de hoofdstraat met alle winkeltjes valt tegen. Vanaf het begin lopen er van die duistere figuren achter je aan en, hoewel we echt niet bang zijn, is dit een plek waar we ons minder op ons gemak voelen.

Het plaatsje zelf ziet er heel relaxed uit. Waar en wanneer zie je dit tafereeltje. Een jonge, zongebruinde vent, met een kleine landrover zonder ramen met een surfplank rechtop door het dak.
Op het strand is het redelijk druk. Het ligt in een kleine baai waardoor de branding niet zo wild is en dus veilig om te zwemmen. Voordat we terug fietsen naar de lodge halen we wat boodschappen zodat we tussen de middag zelf een broodje kunnen smeren en we wat te drinken hebben in ons huisje.

Het strand van Puerto Viejo.

Typisch straatbeeld in Puerto Viejo.

Na de middag gaan we voor de eerste keer deze vakantie naar het strand om een keer op een handoek te liggen en te proberen om een beetje kleur te krijgen. Zwemmen is er niet bij, de zee is veel te wild en met rode vlaggen wordt aangegeven dat je niet mag zwemmen.
Het is hier een surfersparadijs. Overal zie je surfshops, surfscholen en iemand met een surfplank onder de arm is heel normaal in het straatbeeld. Voor surfers zijn de hoge golfen juist geweldig en voor ons is het ontzettend leuk om ze bezig te zien in die wilde zee.

Sfeerbeeld van het strand bij de Azania Lodge.

Erg wild water, dus niet zwemmen.

Hoewel we de hele reis al in een korte broek en een shirtje rondlopen is vanmiddag eigenljk de eerste keer dat we wat kleur krijgen. Ze moeten thuis toch kunnen zien dat we met vakantie zijn geweest. En dan ook nog aan de Caribische zee. Wauw.
Op die fietsen stappen we niet meer, dus blijven we vanavond op de lodge om te eten. Op de weg van onze bungalow naar het restaurantje, inmiddel helemaal donker, stapt Ans in een gat naast het pad en haalt haar knie en elleboog open. De hele vakantie verder blijft ze daar last van houden.

Het zwembad van de lodge met het restaurant.

Het restaurant van de lodge met het zwembad bij avondlicht.